Δύο άλλοι κόσμοι

Πώς αλλάζουν οι καιροί! Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι εδώ είμαστε. Με το πέρας της 8ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα και τα όσα είδαμε από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ήρθε η ώρα της αποκωδικοποίησης.

Μιλάμε για δύο ομάδες που βρίσκονται σε διαφορετική φάση. Ο μεν Παναθηναϊκός ανεβαίνει αργά και σταθερά, ο δε Ολυμπιακός δείχνει να θέλει ένα γερό εκ θεμελίων ταρακούνημα. Μήπως όμως οι Πειραιώτες θα έπρεπε να πάρουν ένα μάθημα από τους Πράσινους;

3 κινήσεις ματ έκανε ο Παναθηναϊκός, με τις 2 να δείχνουν θετικά δείγματα από την πρώτη στιγμή και την 3η να αναμένει δοκιμής. Ο Ουίλιαμς εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός το βράδυ της Πέμπτης κι έσωσε το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο τελευταίο δίλεπτο, ενώ ο Χέινς φάνηκε να καταλαβαίνει το ρόλο του στην ομάδα. Τα δείγματα είναι λίγα και όχι τόσο ασφαλή ακόμα, μπορέσαμε πάντως να πάρουμε μία γεύση.

Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον Παναθηναϊκό. Ο Διαμαντίδης φαίνεται πιο χαλαρός και δικαιολογημένα, καθώς πλέον δεν πέφτει το φορτίο πάνω του. Ο Φώτσης είναι η σταθερή αξία της ομάδας του και "μιλάει" εκεί που πρέπει. Ακόμα κι ο Κούζμιτς κατάφερε να δώσει λύσεις απέναντι στα "θηρία" της Φενέρ. Όσο για τον Ραντούλιτσα, άλλος άνθρωπος. Το συγκλονιστικό της υπόθεσης είναι ότι σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού ο Τζόρτζεβιτς άφησε μόνο Αμερικανούς στην περιφέρεια, χωρίς την παρουσία Διαμαντίδη ή Καλάθη, και δικαιώθηκε. Αυτό θα ήταν σχεδόν αδιανόητο ένα μήνα πριν.  Ήταν από τις λίγες φορές που φάνηκε η χημεία τους να είναι αυτή που πρέπει να είναι και έδωσαν δείγματα για ευπρεπή συνέχεια.

Από την άλλη, ο Ολυμπιακός προβληματίζεται εδώ και πολλές αγωνιστικές. Το ξεκάθαρο της υπόθεσης είναι ότι οι νεοαποκτηθέντες Όντομ και Ουόρικ (θα) είναι αναλώσιμοι. Όπως έχει καταλήξει κι ο Μιλουτίνοφ που ποτέ δεν έκανε το "μπαμ". Μία ομάδα που θέλει να φτάσει ψηλά, δεν παίρνει αναλώσιμους παίκτες. Ή μάλλον, δεν αναγκάζεται να το κάνει μεσούσης της σεζόν. Έχει πλάνο Α, Β, Γ...

Σαφώς δεν ωφελεί σε τίποτα να επιρρίψουμε ευθύνες στον Σφαιρόπουλο τώρα. Ίσως και να είναι πολύ αργά να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα. Ο Ολυμπιακός, για να παραμείνει στο παιχνίδι της πρόκρισης, θέλει 6 νίκες στα επόμενα ματς, με δύο από αυτά εκτός. Βρίσκεται καλώς ή κακώς με την πλάτη στον τοίχο. Κακώς γιατί η συνέχεια μοιάζει δυσοίωνη, καλώς γιατί έφτασε η ώρα για αυτοκριτική.

Προς θεού, δεν ζήτησε κανείς μεταγραφές 5 εκατομμυρίων. Δεν ισχύει στο μπάσκετ η λογική του "ό,τι πληρώσεις παίρνεις". Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Ολυμπιακός. Αυτό που ζητάει ο φίλαθλος κόσμος, για να επανέλθουμε, είναι πλάνο. Παίκτες οι οποίοι μπορούν να κάνουν το παιχνίδι τους και να το προσαρμόσουν στο σύνολο, αιφνιδιάζοντας τους αντιπάλους. Αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός με τη Φενέρ. Οι πράσινοι αναγκάστηκαν να πάρουν και το ανάλογο ρίσκο στην άμυνα, παρόλα αυτά τους βγήκε σε καλό.

Μιλώντας για άμυνα, εντοπίζουμε το δεύτερο έντονο πρόβλημα του Ολυμπιακού. 45 πόντους στο ημίχρονο από μία μέτρια Μπαρτσελόνα είναι πολλοί.

Ο ΟΣΦΠ έχει φάει 75 από την Ζάλγκιρις, 82 από την Μπαρτσελόνα, 84 από την Ρεάλ, 92 από την ΤΣΣΚΑ όταν το... μεγάλο του όπλο είναι η άμυνα.

— Vangelis Stellakis (@StellEvan) February 26, 2016

Και το ερώτημα είναι τί παίχτηκε στα αποδυτήρια. Πώς άραγε αντέδρασε ο Σφαιρόπουλος. Γιατί δεν είδαμε ούτε στο ελάχιστο ένα ξέσπασμα.

Ίσως, λοιπόν, το τρίτο να είναι και το σημαντικότερο θέμα του Ολυμπιακού. Το ηθικό είναι πεσμένο. Αυτή είναι μια διατύπωση που μπορεί να την κάνει κάποιος χωρίς να παρακολουθήσει ούτε λεπτό μπάσκετ, ελάτε όμως που ισχύει. Π.χ., με τί διάθεση να μπει μέσα ο  Αθηναίου ξέροντας ότι ένας αναλώσιμος παίκτης όπως ο Όντομ (του) παίρνει χρόνο χωρίς να είναι απαραίτητα καλύτερος από εκείνον; Άραγε είναι δικές μου εικασίες μόνο αυτές;

Το λάδι και το νερό όσο και να τα ανακατεύεις, δεν κάνουν ομοιογενές μείγμα. Έτσι κι ο Σφαιρόπουλος (που δείχνει να έχει δοκιμάσει τα πάντα), δεν μπορεί να εξαρμονίσει αυτό το υλικό. Σαφώς έχει απουσίες που θα αλλάξουν τα δεδομένα μεταγενέστερα (π.χ. Λοτζέσκι), γι'αυτό βέβαια χρειάζεται και plan b.

Κρίνοντας από τον Παναθηναϊκό, η "φθορά" λειτούργησε δημιουργικά. Δεν εντοπίστηκε άμεσα αλλά έχει αρχίσει και διορθώνεται. Το ίδιο συμβαίνει στον Ολυμπιακό. Μένει να δούμε αν θα πάει για... σέρβις και θα τιμήσει το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένος, ή θα παραδώσει πινακίδες.

Read More

Όταν γυρίζει ο τροχός... | #F4Glory

Η εν λόγω blogger κάνει ένα σύντομο σχόλιο για τα γεγονότα της Παρασκευής και εντοπίζει το σημείο που έκανε τη διαφορά και στους δύο ημιτελικούς του #F4Glory.

Ο εφιάλτης (της CSKA) στο τέλος θα φανεί

Τι να πεις για τον Ολυμπιακό; Έχει στείλει τόσους ανθρώπους στο...νοσοκομείο με τα γεμάτα αγωνία παιχνίδια του και τις επικές ανατροπές που το χθεσινό ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου! Ακόμα κι όταν η CSKA το πίστεψε, δεν είχε τελειώσει.

Λατρεύω τις τακτικές του μπάσκετ και με ενθουσιάζουν πάντα σε τέτοια παιχνίδια. Μερικές φορές όμως απλά θες έναν άνθρωπο να σε ξεκολλήσει (Σλούκας) και έναν να βάλει τα μεγάλα σουτ (Σπανούλης).

Το "σαν σε προπόνηση" lay-up του Σλούκα ήταν ο μπούσουλας ώστε ο Ολυμπιακός να πάρει το πάνω χέρι στο mind game του physical game. Όπερ μεθερμηνευόμενον: 2 εύκολοι πόντοι ήταν αρκετοί να κομπλάρουν τους μέχρι τότε -σχεδόν- άνετους Ρώσους.

Από κει και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα για τους Πειραιώτες. Ο Σπανούλης του 0/10 έγινε ο Σπανούλης του 4/4 και ο Weems δεν ήταν αρκετός να κρατήσει μόνος του την CSKA παρότι ο ίδιος ισοφάρησε το παιχνίδι.

"Δεν έχουμε ηγέτη" δήλωσε μετά το παιχνίδι ο Sasha Kaun. Εκεί καταλαβαίνεις πολλά.

Άγιο(ν) είχε!

Ο πιο βαρετός ημιτελικός στην ιστορία του θεσμού ήταν με διαφορά η μάχη μεταξύ Real και Fenerbahce. Και σ'αυτό δεν έφταιγε η Real.

Το δίδυμο Ayon-Nocioni λειτούργησε άψογα για τους Μαδριλένιους. Ο Ayon έπαιρνε rebounds, έφτανε την μπάλα κοντά στο καλάθι και την έδινε στον Nocioni για να τελειώσει τη φάση υποδειγματικά. Κάπως έτσι κατακρεούργησαν οι δύο τη Fenerbahce για 20 λεπτά.

Όταν τελείωσε το ημίχρονο, τελείωσε και το παιχνίδι. Ναι, έχουμε δει θαύματα στην ιστορία του μπάσκετ όμως αυτά, τηρουμένων των αναλογιών, δεν γίνονται για όλες τις ομάδες ή για όλα τα ζευγάρια. Τι εννοώ; Όταν η Real σουτάρει με τρομακτική ευστοχία και βάζει τόση πίεση, δύσκολα τη σταματάς με τόσο... άναρχο μπάσκετ. Καλή η εναλλαγή θέσεων, καλή η carefree επίθεση, όμως δε μπορείς να την εφαρμόζεις πάντα και φυσικά δε μπορείς να επιμένεις σ'αυτή όταν είσαι στο -20.
_____________

Τα υπόλοιπα θα φανούν την Κυριακή.

Read More

Road To Madrid, μέρος 1ο - Αντιπροτάσεις για τους καλύτερους.

Με αφορμή τη γνωστοποίηση της πρώτης και δεύτερης καλύτερης πεντάδας της φετινής σεζόν της Euroleague, η εν λόγω blogger σας ετοίμασε τις δικές τις πεντάδες, ενώ δίνει εναλλακτική και στο "σκάνδαλο" με τον (ξανά) defender of the year, Bryant Dunston. Τέλος, γίνεται αναφορά και στον Rising Star, Bogdan Bogdanovic.

Το να ορίσεις την 1η και τη 2η καλύτερη πεντάδα μιας διοργάνωσης είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση, ιδίως όταν υπάρχει πληθώρα ταλαντούχων παικτών. Οι επιλογές της Euroleague ήταν οι κάτωθι:

1η πεντάδα: Σπανούλης, Teodosic, Bjelica, Reyes, Marjanovic.
2η πεντάδα: De Colo, Fernandez, Goudelock, Smith, Tomic.

Δε διαφωνώ με τη Euroleague, βέβαια θαρρώ πως λείπουν κι άλλοι παίκτες που φέτος έκαναν τη διαφορά. Οι δικές μου επιλογές πηγαίνουν ως εξής:

Α) Rochestie, De Colo, Bogdanovic, Bjelica, Parakhouski.

 B) Σπανούλης, Teodosic, Weems, Vesely, Tomic.

Rochestie γιατί ήταν η έκπληξη της χρονιάς. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και δεν κατάφερε να τρυπώσει σε μία από τις 10 θέσεις της Euroleague. Του αποδίδουμε λοιπόν δικαιοσύνη. Bogdanovic, the rising star. Προσδίδει άλλη κλάση στην περιφέρεια της Fener. Ο Parakhouski είναι αλληλένδετος με τον Rochestie. Ο δεύτερος έκοβε, ο Art έραβε. Παρόλο που η Nizhny έφτασε μόνο στους 16, αυτοί οι δύο ήταν πραγματικά υπερθέαμα.

Ο Weems είναι ο "αφανής" ήρωας της CSKA. Τη δόξα φέτος έχει επωμιστεί ο De Colo (και δίκαια), αλλά ο Weems ήταν σταθερός παράγοντας επιτυχίας για την "Ρωσική Αρκούδα". Για τον Vesely δε χρειάζεται να πω πολλά. Οι εμφανίσεις του από το Top 16 μέχρι και την κορύφωση των playoffs ήταν μία και μία.

Κάτι τρέχει με τον DPOY.

Τετάρτη μεσημέρι ανακοινώθηκε πως ο Bryant Dunston είναι για 2η συνεχή χρονιά ο Defender of the Year, μια είδηση που έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στον μπασκετικό χώρο.

Η εξήγηση που δίνει η Euroleague για την απόφαση: Dunston ranked fifth in the Euroleague this season with 1.1 blocks per game and rejected at least 1 shot in all but six games. He was also one of just three players – joining Brian Randle of Maccabi Electra Tel Aviv and Jan Vesely of Fenerbahce Ulker Istanbul – with more than 20 blocks and 20 steals during the season. But more than individual statistics was Dunston's overall role in the Reds' fearsome defense. Olympiacos limited its opponents to league-lows of 71.2 points and 14.6 assists per game and was best among teams that played past the regular season in holding teams to 45.7% on two-point shooting. It's no coincidence that in the lone game Dunston missed this season, in Round 10 of the regular season at Galatasaray Liv Hospital Istanbul, Olympiacos allowed more points (79), a better two-point shooting percentage (52.8%) and more rebounds (37) than its season averages. For the season, he started 23 games and led Olympiacos in blocks (1.1 bpg.), while ranking second on the team in steals (0.8 spg.) and third in rebounds (4.5 rpg.) despite placing just sixth in minutes played (19:29).

Εξηγεί εν ολίγοις ότι αριθμητικά επιλέχθηκε ως αμυντικός της χρονιάς. Μ'αυτή τη λογική, η δική μου πρώτη επιλογή θα ήταν ο Bjelica (19 blocks, 180 αμυντικά rebounds και πολύ καλύτερη αμυντική παρουσία εν συνόλω) και θα ακολουθούσε ο Randle (31 blocks, 91 αμυντικά rebounds).

Το πιο λαμπρό αστέρι.

Όχι, δυστυχώς δε θα μιλήσουμε για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά για τον (εκ νέου) Rising Star, Bogdan Bogdanovic. Η τιμή του τίτλου του αξίζει και με το παραπάνω. Μάλιστα, είναι μόλις ο 2ος παίκτης στην ιστορία του θεσμού που κατακτά τον τίτλο 2 φορές (ο πρώτος ήταν ο Mirotic).

Γενικότερα, η απονομή τέτοιων τίτλων πάνω από 2 φορές (πλην του MVP) δεν είναι το φόρτε μου. Έτσι και γι'αυτή την κατηγορία έχω αντιπρόταση:

Cedi Osman, Anadolu Efes: Μεστή χρονιά, αρκετά βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη. Κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ivkovic και δεν τον απογοήτευσε. Αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, του χρόνου είναι πολύ κοντά στον τίτλο του Rising Star. Ενδεικτικά κάποιοι αριθμοί (κλικ για zoom):

Περιμένω (όπως πάντα) και τη δική σας γνώμη, ιδιαίτερα πάνω στο θέμα του Defender Of The Year.

Υ.Γ. Είμαστε και το facebook, Pick 'n Rolled!

Read More

Euroleague playoffs #3: Real εναντίον Efes!

Η Real δεν είναι όσο δυνατή ήταν πέρσυ, αυτό μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα ο καθένας. Η απουσία του Mirotic την πληγώνει. Μέσα στη σεζόν, λοιπόν, έφαγε αρκετά "στραπάτσα" και μέσα απ'αυτά αναδείχθηκε πιο έτοιμη. Όσο για την Efes, το σίγουρο είναι ότι δεν ανταποκρίνεται, εν τέλει, στις προσδοκίες μας, ακόμα και με τον Ντούντα στον πάγκο. Έχει να παίξει μπάσκετ εδώ και περίπου ένα δίμηνο, αλλά φιγουράρει στους 8.

Η παραπάνω παράγραφος θα μπορούσε να είναι λίγο-πολύ επεξηγηματική και για τις δύο ομάδες. Επειδή όμως αρέσκομαι να γράφω πολύ, παρακάτω θα δούμε έναν προς έναν τους τομείς που θα πρέπει να εστιάσουμε σ'αυτή τη σειρά.

Ρυθμός-απόδοση

Οι αριθμοί (και τα γεγονότα) λένε πως η Real ξεκινάει χλυαρά τις περισσότερες φορές, ενώ έρχεται σε φουλ ρυθμό στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου. Αυτή η θεωρία θα μπορούσε να φανεί αρκετά χρήσιμη στους παίκτες του Ντούντα. Διότι όταν πατήσει γκάζι η "βασίλισσα", τρέχοντας στον αιφνιδιασμό, τότε τα πράγματα προβλέπονται δύσκολα για τους Τούρκους. Η transition άμυνα δυστυχώς δεν βελτιώνεται εν μία νυκτί.

Οι περιφεριακοί κάνουν τη διαφορά

Στο κομμάτι των περιφεριακών, η Efes έχει την τύχη να έχει έναν πολύ φορμαρισμένο Στράτο Περπέρογλου να την οδηγεί, έναν ταλαντούχο νεαρό να συμπληρώνει (Osman) και τα δεύτερα βιολιά Batuk και Ulubay μπορεί να μην είναι ακόμα έμπιστες λύσεις, δεν κάνουν όμως ούτε κακό στην ισορροπία της ομάδας. Ιδίως ο Batuk έδειξε ότι μπορεί να πάρει προσπάθειες σε ένα αρκετά πιεστικό παιχνίδι όπως αυτό με τη Fener. Καθώς τα πράγματα στο καλάθι είναι δύσκολα, η Efes χρειάζεται το περιφερειακό σουτ όσο ποτέ άλλοτε.

Η Real από την άλλη μεριά πιθανόν να μείνει χωρίς Rudy στο πρώτο παιχνίδι, η συμμετοχή του θα αποφασιστεί την τελευταία στιγμή. Παρά το γεγονός ότι ο Carroll έχει εξελίξει τις επιθέσεις του μέσα στη σεζόν, σίγουρα χρειάζεται και τον Rudy αυτή η σειρά. Ο Nocioni έρχεται φουριόζος μετά από μια δυνατή εμφάνιση στο El Clasico, ενώ ο Maciulis δεν παρουσιάζει καμία σημαντική μεταβολή στην απόδοσή του. 

Αυτό που πρέπει να εκμεταλλευτεί η Efes είναι ότι μερικές φορές η περιφερειακή άμυνα της Real χαλαρώνει και επιτρέπει το σουτ. Πώς όμως μπορεί να το κατορθώσει με τόσο χαμηλά ποσοστά είναι απορίας άξιο.

Οι ψηλοί κι οι άλλοι.

Ο Krstic έχει χάσει την ικανότητά του να αμυνθεί στο καλάθι προ πολλού κι ο Lasme είναι βαρύς κι ασήκωτος. Ο Saric ξεκίνησε τη σεζόν με άλλες ελπίδες κι αλλιώς ήρθαν τα πράγματα. Είναι ευφυής παίκτης, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα με τη μπάλα, αλλά τον βλέπουμε μόνο να σουτάρει κι αυτό έχει κοστίσει στην Efes. Όσο έλειπε τραυματίας ο Krstic, είδαμε τον Saric να αναλαμβάνει σχεδόν ρόλο.. playmaker! Έκανε τα πάντα και φαίνεται στην απόδοσή του με νούμερα.

Για τους Ισπανούς, ο Reyes αποτελεί σύμβολο σε μέρες που οι ψηλοί της ομάδας είναι άτονοι, ενώ ο Ayon μπορεί να αμυνθεί στο pick 'n roll που αρέσκεται να παίζει η Efes. Με αμφίβολη τη συμμετοχή του Μπουρούση στο πρώτο παιχνίδι, ο Slaughter πρέπει να πάει τα δειλά-δειλά βήματα επανεμφάνισής του ένα βήμα παραπέρα.

The holy trinity et le garcon francais

(ελληνιστί: Llull-Rodriguez-Fernandez εναντίον Heurtel)

Τελικά έχει αλλάξει κάτι στην Efes με την προσθήκη του Heurtel; Ίσως, τελευταία ο Γάλλος κάνει καλά παιχνίδια, έχοντας βρει το ρόλο που του αντιστοιχεί. Δημιουργεί σπουδαίες φάσεις για τους συμπαίκτες του, δείχνει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο σουτ του. Αρκούν αυτά όμως για να αντιμετωπίσεις 3 από τους καλύτερους "κοντούς" της Ευρώπης; Δεν αρκούν όταν μιλάμε για τόσο ταλαντούχους και τόσο έμπειρους αντιπάλους.

Επαναλαμβανόμαστε, αλλά οι Sergio και ο Rudy είναι σταθμός για τη Real φέτος και αναμένεται να είναι πάλι οι πρωτοπόροι στη σειρά με την Efes.

Στατιστικά

Έχει ενδιαφέρον η αριθμητική υπεροχή της Real σε δημιουργία και εκτέλεση, αλλά και η σχεδόν ισορροπία σε rebounds-λάθη.

Real - Efes: Μ.Ο. πόντων: 87-76
                      Rebounds: 35-35
                      Assists: 22-17
                      Λάθη: 9-11

Break?

Ούτε λόγος. Απίθανο να σπάσει την έδρα της Real η Efes. Το αντίστροφο είναι από πιθανό έως και αναμενόμενο.

Πρόβλεψη

Με το μπάσκετ που παίζει (ή καλύτερα που δεν παίζει) η Efes, δεν έχει πολλές ελπίδες. Επομένως, η γνώμη μου είναι πως η σειρά θα λήξει 3-1, υπέρ της Real.

Read More

Euroleague playoffs #2: Fenerbahce εναντίον Maccabi.

Γι'αυτό το ζευγάρι δε μπόρεσα να σκεφτώ κλισεδιάρικο τίτλο όπως με το πρώτο (Διαβάστε: Η Ρωσική αρκούδα και η "βαριά φανέλα"), όμως συνεχίζουμε τις αναλύσεις στην ίδια λογική.

Ίσως είναι η πιο ενδιαφέρουσα σειρά εκ των τεσσάρων. Από τη μία έχουμε ένα μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου (Fener) κι από την άλλη μια ομάδα που παρά τα σκαμπανεβάσματα, δεν τα έχει πάει διόλου άσχημα.

Ο παράγοντας Bjelica.

Είναι αυτός που έχει κάνει τη διαφορά στην παρουσία της Fener φέτος και συνεχίζει ακάθεκτος. Αποτελεί μόνιμη απειλή γύρω από το καλάθι, μαζεύει μόνος του σχεδόν το 1/3 των ριμπάουντ της ομάδας του και πολλές φορές τον έχουμε δει να μοιράζει και τελικές πάσες. Είναι ασταμάτητος, το κορμί του πολύ δυνατό και η βελτίωση που δείχνει φέτος είναι καθοριστική. Κι ενώ ο Randle φαίνεται αρκετά ικανός να τον κοντράρει, σίγουρα δεν είναι αρκετός να σταματήσει το πελώριο κύμα που λέγεται Bjelica.

Οι τρελοί σουτέρ.

Το λιγότερο που περιμένει κανείς σ'αυτή τη σειρά είναι εντυπωσιακά σουτ from downtown που λέμε και μεις στο χωριό μου.

Η Maccabi έχει τον Smith, η Fener τους Goudelock και Bogdanovic. Η βασική διαφορά τους είναι ότι ο μεν Smith είναι απαραίτητος στη Maccabi, οι δε Goudelock και Bogdanovic απλά συνθέτουν το παζλ της εκτέλεσης. Πιο απλά: Ο Smith κρατάει τη Maccabi μόνος του (ίσως και με λίγη βοήθεια από τον Randle..), ενώ οι δύο σουτέρ της Fener είναι επιπλέον λύσεις για τον Obradovic.

Με τους ψηλούς τι παίζει;

Ίσως αυτό να είναι το μόνο μεγάλο τρωτό σημείο της Fener. Οι Zoric-Erden δε μπορούν με τίποτα να ανταποκριθούν σ'αυτό που ζητάει ο Obradovic. Ο ένας δείχνει να παίζει σ'άλλο γήπεδο κάθε φορά κι ο άλλος είναι επιρρεπής σε λάθη. Απ'την άλλη όμως βρίσκεται ο Savas! Ο Τούρκος σέντερ έχει δείξει ιδιαίτερο ζήλο στα τελευταία παιχνίδια. Είναι ιδανική λύση για να αμυνθεί εναντίον είτε του Σοφοκλή είτε του Tuys. 

Βέβαια, οι "ημίψηλοι" (τα 4αρια,ντε!), είναι χάρμα οφθαλμών. Μέσω... Bjelica, μπορεί να αναδειχθεί και ο Vesely, παραπάνω απ'όσο τον έχουμε συνηθίσει, χωρίς όμως να διαταράσσει την ισορροπία στο παρκέ, όπως αναφέρεται και στο Euroleague Adventures στο κομμάτι με το 4/5 pick 'n roll.

Με τη σειρά τους, οι ψηλοί της τωρινής πρωταθλήτριας Ευρώπης δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο εντυπωσιακοί. Ο Σοφοκλής έχει τον τρόπο του μέσα στη ρακέτα αλλά τίποτα ιδιαίτερο έξω απ'αυτή, ενώ σίγουρα θα δυσκολευτεί απέναντι στους πιο γρήγορους ψηλούς της Fener. Η συμβολή του Tuys αναμένεται να καθορίσει τα παιχνίδια της Maccabi, καθώς ο Smith βασίζεται πάνω του για να τροφοδοτηθεί είτε με πάσες είτε με χώρο.

Ριμπάουντς

Το παιχνίδι της Fenerbahce "βασιλεύει" μέσα από τα ριμπάουντς. Μέσω αυτών, έχει δεύτερες ευκαιρίες (καμιά φορά και τρίτες) και φυσικά τις εκμεταλλεύεται, σκοράροντας. Το καλό για τη Maccabi είναι ότι κι εκείνη αρπάζει όσα ριμπάουντς βρίσκονται στο δρόμο της. Βλέποντας τα στατιστικά, η Fener έχει 35.6 ανά μ.ό. σ'όλες τις φάσεις, ενώ η Maccabi 36.2. Η ισορροπία σ'αυτόν τον τομέα υποδηλώνει πως μία από τις δύο πρέπει να γίνει πιο σκληρή και διεκδικητική στην άμυνα.

Speaking of which... Άμυνα!

Δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα περισσότερο σημαντικό στις σημειώσεις του Goodes από την άμυνα στο ιδιάζον pick 'n roll της Fener. Το να ξεφύγεις από το σκριν της Fener (ή π.χ. του Savas) δεν είναι πάντα εφικτό. Ο μόνος τρόπος να αμυνθείς βέβαια είναι να προσπαθήσεις να ξεφύγεις και να ακολουθήσεις τον αντίπαλο στο καλάθι. Αλλιώς δέχεσαι ωραιότατο pick 'n roll και πας κλαίγοντας στη μαμά σου.

Έδρα Κωνσταντινούπολη ή Τελ Αβίβ;

Meh. Θαρρώ πως και οι δύο ομάδες είναι ικανές να σπάσουν η μία την έδρα της άλλης. Το έχουν κάνει μέσα στη χρονιά και θα συνεχίσουν να το κάνουν.

Πρόβλεψη

Τείνω προς Fenerbahce και πιστεύω πως η σειρά θα τελειώσει 3-2 υπέρ της. Έχω εμπιστοσύνη στη Maccabi πάντως. Όπως και να χει, θα δούμε μια σειρά με υψηλού επιπέδου μπάσκετ.

Read More

Euroleague playoffs #1 - Η Ρωσική αρκούδα και η "βαριά φανέλα".

Φίλοι/ες αναγνώστες, έπεσα τόσο έξω στις προβλέψεις μου για το φετινό Παναθηναϊκό. Τουλάχιστον ως προς το ταβάνι του. Ως προς την ποιότητα νομίζω όλοι συμφωνούμε πως δεν είναι αντίστοιχη της ιστορίας του. Κι όμως, φιγουράρει 4ος στον όμιλό του και προκρίνεται στα playoffs με την CSKA. 

Το τριφύλλι μπορεί να μην είναι τετράφυλλο, είναι όμως τυχερό. Και μάλιστα υπέρ του δέοντος. Παρά την ήττα στη Hala Pionir, το "δώρο" ήρθε από τη Maccabi μέσω... Βερολίνου.

Η χαρά ίσως να σταματήσει εδώ για τον Παναθηναϊκό αφού αντιμετωπίζει την CSKA, όμως και η είσοδός του στους 8 αποτελεί σίγουρα ευτύχημα για μία μέτρια ομάδα. Το ίδιο θα ίσχυε αν τη θέση του έπαιρνε η Alba.

Ερχόμαστε στα των playoffs λοιπόν. Τα δεδομένα ευνοούν την CSKA. Πλήρης ομάδα, πλεονέκτημα έδρας, ρυθμός, διάρκεια.

Παράγοντας έδρα.

Ο Παναθηναϊκός έχει δείξει πως φέτος με τα εκτός έδρας δε τα πάει καλά, επομένως έστω και μία νίκη να καταφέρει στη Μόσχα θα είναι αξιέπαινη. Αν δεν πετύχει καμία, μικρό το κακό. Έχει στο πλευρό του την καυτή του έδρα για ένα τουλάχιστον παιχνίδι

Η αλήθεια απέχει λίγο από το όνειρο βέβαια. Η CSKA δείχνει ότι δε λογαριάζει έδρες, περνάει από παντού και ισοπεδώνει. Μόνο στραβοπάτημά της ήταν αυτό στο ΣΕΦ. Κατά τα άλλα οι παίκτες της έχουν την απαραίτητη ψυχραιμία να παίξουν... μπάλα ακόμη και στις πιο αντίξοες κι ασφυκτικές έδρες.

Ρυθμός και διάρκεια.

Η CSKA μπορεί να έχει περάσει από μικρές φουρτούνες σε πολλά παιχνίδια, αλλά στο τέλος πάντα βρίσκει τον εαυτό της. Είναι αναμφίβολα μια ομάδα με διάρκεια παιχνιδιού και καλό ρυθμό. Μπορεί να βασιστεί στους πολλούς, μα πάρα πολλούς στυλοβάτες της και να παίξει όπως θέλει.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη είναι κάπως ασυνεπής σ'αυτούς τους τομείς. Τελευταίο παράδειγμα η ήττα στο Βελιγράδι. Εκεί που τα πράγματα ήταν σχεδόν τέλεια στο τρίτο δεκάλεπτο, η μηχανή έσβησε στην κατηφόρα. Προκειμένου να έχει ελπίδες πρέπει να είναι συγκεντρωμένος και τα 40 λεπτά του παιχνιδιού και να μην αφήσει την CSKA να πατήσει σε ενδεχόμενα δικά του λάθη για να σκοράρει.

Άμυνα

Το Α και το Ω σ'αυτή τη σειρά. Αν ο Παναθηναϊκός δει μερικά κενά στο pick n' roll της CSKA, ίσως γλυτώσει κάποια καλάθια. Γενικότερα όμως, η κυκλοφορία των Ρώσων δεν αφήνει περιθώρια για τέτοια τυχερά. Anyhow, και τις "τρύπες" να εντοπίσει ο Παναθηναϊκός, σίγουρα δε μπορεί να βασιστεί σ'αυτές για να έχει τύχη. Η CSKA είναι μια πολύ καλή ομάδα (like you didn't know already) και τυχόν κενά μαθαίνει να τα διορθώνει.

Διαμαντίδης εναντίον Teodosic

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού σίγουρα θα αναλάβει το δύσκολο ρόλο να οδηγήσει την ομάδα του μέσα από το θανατηφόρο δίδυμο Μίλος-Νάντο σε 1 και 2. Έχει και την εμπειρία και το ταλέντο να κάνει το καλύτερο, δυστυχώς όμως το υλικό του Παναθηναϊκού έχει δείξει ότι δε μπορεί να μετατρέψει την υπερπροσπάθεια του 35χρονου σε κάτι καλό. Από την άλλη μεριά, ο Σέρβος δείχνει σε απόλυτη φόρμα. Μένει να δούμε πως θα αντιδράσει στο παρκέ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένας εκ των δύο θα περιορίσει τη δημιουργία (assists) του άλλου. Η ζυγαριά βρίσκεται σε ισορροπία.

Μιλώντας για υλικό...

Που είναι ο Slaughter κι ο Batista που ξέραμε; Που είναι η συγκέντρωση του Gist. Ας ανασκουμπωθούν λίγο αυτοί οι τρεις γιατί μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο ως προς τη ροή της σειράς. Για να μη θίξω και την πιο άκυρη μεταγραφή του Παναθηναϊκού φέτος, τον Lawal...

Όσο για την CSKA, μη λέμε τα ίδια. Ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Έτσι λοιπόν οι Ρώσοι έχουν ρίξει πολύ χρήμα για να έχουν υλικό πρώτης διαλογής.

Τα ψηλά βουνά

Στο τελευταίο παιχνίδι της CSKA για το Τοπ 16 στο Μιλάνο, είδαμε τους Kaun και Vorontsevich να πρωτοστατούν. Συνεπώς, πέραν από τους πολύ αξιόπιστους περιφερειακούς της, μπορεί να βασίζεται και στους ψηλούς. Είναι τόσο καλό το επίπεδο των παικτών που ο Ιτούδης δε στερείται λύσεων.

Το καλό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι κι οι δικοί του ψηλοί κ' ημίψηλοι (μη βαράτε) μπορούν να καταφέρουν πολλά στο παρκέ. Ο Φώτσης πυροβολεί από μακριά, ο Μαυροκεφαλίδης σε καλή μέρα λατρεύει το low post και ο καλός Gist είναι αιτία να βλέπουν εφιάλτες οι Khryapa-Vorontsevich. Για τον Batista, όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν είμαι σίγουρη. Ενώ ξεκινάει δυναμικά, σαν να χάνει τη λάμψη του μετά το πέρας των πρώτων λεπτών. Κούραση; Αδυναμία; Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να εκμεταλλευτεί το physical game του στη ρακέτα.

Πρόβλεψη

Ξεκαθαρίζοντας ότι το μπάσκετ κρίνεται στο παρκέ, θεωρώ δεδομένη έως κι εύκολη την πρόκριση της CSKA στο Final 4. Όσο και να αρεσκόμαστε στα παραμύθια με happy end, η αλήθεια είναι πως πρέπει να γυρίσει ο κόσμος τούμπα για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στη Μαδρίτη. Γίνονται θαύματα;

Read More

Χρειάζεται εκατέρωθεν ψυχραιμία!

Μετά την αναμπουμπούλα του Παρασκευατόβραδου, ξημέρωσε μια νέα μέρα την οποία και πρέπει να αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα σε σχέση με όσα είδαν τα μάτια μας χθες.

Credit: Alius Koroliovas - Getty Images

Αρχής γενομένης από τον Παναθηναϊκό στο Κόουνας (Kaunas). Ναι, για άλλη μια φορά έχασε από τα λάθη του και ναι, έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις η ομάδα του Ivanovic.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, η Zalgiris δεν είναι καμιά υπερομάδα, ούτε με πρώτο σκόρερ τον Cherry μπορείς να πας μακριά. Ποιοτικότατος παίκτης μεν, με λάθος περίγυρο δε.

Ο Παναθηναϊκός, αν είχε μπει με λίγη παραπάνω συγκέντρωση και λίγο τσαμπουκά και σε συνδυασμό με την εκπληκτική εμφάνιση του Παππά, θα είχε "καθαρίσει" τη Zalgiris από το ημίχρονο κιόλας. Εν αντιθέσει, στο ημίχρονο έγινε το ακριβώς αντίθετο!

Συνήθως το 3ο δεκάλεπτο κρίνει πολλά για τον Παναθηναϊκό. Έτσι, όταν σ'αυτό η άμυνα των Λιθουανών πήγε για.... μπύρες, ο Παναθηναϊκός βρήκε το τρίποντο που το έλειπε (μέσω Παππά), μαζί με την απαραίτητη ψυχραιμία για να έχει τα φόντα να γυρίσει το παιχνίδι. Η ευημερία δεν κράτησε πολύ δυστυχώς.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο, το θέμα στην άμυνα γύρισε στον Παναθηναϊκό. Κρίσιμα ριμπάουντ δεν ήρθαν και αν η Zalgiris δεν είχε εξίσου ανισόρροπη βραδιά, θα μπορούσε να είχε τελειώσει το παιχνίδι στο 35'. Κι όμως, ο Παναθηναϊκός πάτησε πάνω στα λάθη των παικτών του Krapikas και έτσι μπόρεσε να απειλήσει στο τελευταίο τρίλεπτο. Βέβαια, δεδομένων αφενός της έλλειψης των προαναφερθέντων ριμπάουντ, αφετέρου του προβλήματος στη δημιουργία του Παναθηναϊκού, εν τέλει δεν ήταν δύσκολο για τους Λιθουανούς να πάρουν τη νίκη.

Είναι η τρίτη σερί ήττα για τον Παναθηναϊκό. Από μόνο του αυτό δε λέει κάτι. Εξάλλου δεν το έχει σε τίποτα να πάρει τα πάνω του αν το θελήσει (λείπει η συγκέντρωση). Υπάρχουν όμως και δεδομένα που ίσως προκαλέσουν δυσφορία στην ομάδα των Αθηνών:

i) Ρεκόρ 5-5.
ii) Υποδέχεται Real (τρένο) και Alba (θα παλέψει με νύχια και με δόντια να είναι στους 8, τα τελευταία 4 παιχνίδια είναι πιο ευνοϊκά για τους Γερμανούς).
iii) Έχει να περάσει από το Βελιγράδι.
Το πλέον θετικό στοιχείο: iv) Μπορεί άνετα να εκτονωθεί στη Galatasaray.

Η λογική βάζει δύσκολα, μα η πράξη παίζει μπάσκετ. Θαρρώ πως είτε περάσει στους 8 είτε όχι, θα είναι οριακά. Ο όμιλός του είναι αρκετά ταραγμένος μετά και από το χθεσινό παιχνίδι.

Μικρό το κακό! Εδώ στην αρχή της χρονιάς αμφιβάλλαμε αν θα περνούσε και στους 16. Το "στοίχημα" έχει εν μέρει κερδηθεί ως προς τους Ευρωπαϊκούς στόχους.

Σε τελική ανάλυση, στο χέρι του είναι να βοηθήσει τον εαυτό του. Σε περίπτωση ισοβαθμίας με τη Zalgiris περνάει στους 8, λόγω της διαφοράς που πήρε το Γενάρη στο ΟΑΚΑ. Όλα θα κριθούν από δω και πέρα. Σκληρή δουλειά και εξονυχιστικό διάβασμα των αντιπάλων απαραιτήτως.
_________________________________________________________________________

Υπήρχε περίπτωση να περάσει παιχνίδι του Ολυμπιακού χωρίς προβλήματα; Η είδηση πλέον θα είναι να παίξουν όλοι ακέραιοι. 

Έχω βαρεθεί όμως να μένουμε στις ατυχίες. Προτού με στήσετε στα 5 μέτρα, δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν. Το θέμα είναι να βλέπουμε και πίσω απ'αυτές. Σημασία δεν έχει να μόνο πούμε ότι κι ο... Μπαρτζώκας αν είχε παίκτες τους Vesely, Goudelock και Bjelica θα το έπαιρνε χθες. Αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Παραμερίζοντας τις αναποδιές, λοιπόν, φαίνεται η αληθινή διάσταση του χθεσινού παιχνιδιού με τη Fener.

Σημεία που καθόρισαν το παιχνίδι:

1) Ριμπάουντ (29 για τον Ολυμπιακό, 42 για τη Φενέρ).
2) Σκορ από τα παραπάνω ριμπάουντ (η Φενέρ εκμεταλλεύτηκε μεγάλο ποσοστό τους).
3) Υπεροχή Φενέρ σε δημιουργία-εκτέλεση.
4) Απώλεια Σπανούλη.

Πρώτο "φάουλ" η χρονοτριβή στα ριμπάουντ, επιθετικά και αμυντικά. Ο Ολυμπιακός στέρησε από τον εαυτό του ευκαιρίες για σκορ. Το παράδειγμά του δεν ακολούθησε η Φενέρ που και λόγω φιζίκ των παικτών της τα βρήκε και τα εκμεταλλεύτηκε.

Έπειτα, το παιχνίδι πάνω στον Goudelock ήταν κάπως παράξενο. Δεν είναι "χθεσινός" στις μεγάλες εμφανίσεις, αποτελεί ένα από τα επιθετικά στηρίγματα του Ζοτς εδώ και πολύ καιρό. Αυτός είναι ο ρόλος του. Χρειαζόταν μεγαλύτερη βοήθεια στο μαρκάρισμά του η οποία δεν ήρθε και έτσι εκείνος βρήκε χώρο για σουτ. Λογικό δεν είναι; Ο Ολυμπιακός δεν ήταν και τόσο διαβασμένος εκεί.

Εκεί που το παιχνίδι ξέφυγε όμως ήταν μετά τη γονατιά του Σπανούλη. Ο ίδιος, με αυταπάρνηση συνέχισε να παίζει. Κι αυτό αγαπητοί και αγαπητές μου είναι δείγμα μεγάλου αθλητή. Παρόλα ταύτα, με το γόνατό του να είναι σε άσχημη κατάσταση, δε μπόρεσε να δώσει όσα θα ήθελε. Στο πρώτο ημίχρονο τον είδαμε και να σκοράρει αλλά και να δημιουργεί, κάτι που έλειπε από τον Ολυμπιακό στο τέλος. Είναι μεγάλο το πλήγμα, καθώς ο Σπανούλης έχει αποδειχθεί ο to-go-to άνθρωπος στα δύσκολα για την ομάδα.

Προσοχή: Η Fener του πρώτου μισού του Top 16 δεν έχει καμία σχέση με την τωρινή ομάδα. Ξέρει που βαδίζει, ο κάθε παίκτης έχει διαφορετικό πόστο και κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει. Ο Ολυμπιακός ακόμα δεν έχει την πολυτέλεια να το κάνει, λόγω των τραυματισμών. Ως εκ τούτου, η νίκη των Τούρκων είναι το λιγότερο λογική.

Η χθεσινή εμφάνιση σαφώς δεν ακυρώνει την πορεία του Ολυμπιακού ως τώρα. Ο Σπανούλης θα παλέψει και θα είναι μέσα με Εφές και το κοντέρ θα μηδενιστεί και πάλι. Οι επόμενες 2 αγωνιστικές είναι κρίσιμες και θα καθορίσουν και το πλεονέκτημα αλλά και το ζευγάρι. Όχι και η καλύτερη συγκυρία για τον Ολυμπιακό.

Μπορεί να χάσει το πλεονέκτημα έδρας. Ε και λοιπόν; Ψυχραιμία! Δεν χάνει τη Μαδρίτη. Δια πυρός και σιδήρου θα είναι εκεί!

Read More